Ongeduldig dametje

En dan is ze alweer bijna twee maanden thuis. De tijd vliegt echt. Gelukkig gaat het goed met Chiara. Inmiddels spuugt ze ook een stuk minder; 24 juli had ze 's nachts zo veel gespuugd dat we het helemaal zat waren; er moest iets gebeuren. 's Ochtends heb ik de huisartsenpost gebeld (het was zondag) en het verhaal uitgelegd. Even later belden ze terug om te zeggen dat we verwacht werden bij het Sophia aangezien we daar bekend waren. Haar bloedwaardes bleken goed te zijn en eigenlijk konden ze ook niets vinden dat het spugen kon verklaren. Gelukkig was er een arts-assistent (ben ik nog steeds erg dankbaar) die zei dat we haar een dag ORS moesten geven; dan kon ze een beetje tot rust komen. ORS is vocht met vitaminen en mineralen zodat ze niet uit zou drogen maar verder eigenlijk niets binnenkrijgt. Een wonder geschiedde; een hele dag spuugde ze niet! Plots kreeg ik een ingeving; ze heeft een koemelkallergie! De volgende ochtend hadden we een belafspraak met het Sophia en aangezien ze niet hoefde te spugen na de ORS dachten hun ook aan een koemelkallergie. Helaas moest ik stoppen met de borstvoeding en sindsdien krijgt ze Nutrilon Pepti. We hadden ineens een ander meisje; vrolijker en ze spuugde een stuk minder, ze liep in ieder geval niet helemaal rood meer aan als ze spuugde. Ze spuugd nog wel, zeker als ze verkouden is, maar hier zullen we mee moeten leven. De sonde die ze heeft irriteerd haar ook en als ze moet hoesten dan komt er al snel voeding mee. Toch zijn we blij dat ze na 5,5 maand eindelijk de voeding krijgt die ze al veel eerder had moeten krijgen.

Het is een vrolijk dametje die begint te lachen en te spartelen als je wat tegen haar zegt. Aan vreemden moet ze wel even wennen, die worden eerst geobserveerd voordat er een lach tevoorschijn komt. Het naar de buik draaien heeft ze inmiddels helemaal onder de knie, terugdraaien naar de rug heeft ze al wel een aantal keer gedaan maar het zit er nog niet goed in. Ze vind het fijn om op schoot te zitten zodat ze lekker om zich heen kan kijken, haar nekje is dan ook al goed stevig en ze blijft zelfs een beetje zitten.

De sonde begint ons echter wel aardig de keel uit te hangen, het ding begint steeds meer in de weg te zitten. Ook als ze zelf in de box speelt moeten we goed opletten. Tijdens haar dutjes krijgt ze een sokje om haar hand zodat ze de sonde er niet zomaar uit trekt. Toch is het zo'n beetje elke 2 weken wel raak, soms trekt ze hem er zelf uit, de andere keer blijven we ergens achter haken. Een keer lag de sonde er 's nachts een aantal uur uit, toen ik om drie uur nieuwe voeding ging maken en een schone luier geven bleek haar bed helemaal doorweekt te zijn van de melk. Wat dat betreft kunnen we de sonde missen als kiespijn, maar we zullen het nog wel een tijd nodig hebben. We zijn bezig met het oefenen met hapjes, maar dat gaat nog zo langzaam en moeilijk (ook vanwege haar schisis) dat het een tijd zal duren voordat ze genoeg binnen krijgt. We zijn aan het proberen om haar naar porties melk te krijgen, zodat ze niet 18 uur per dag aan de voeding hoeft. Helaas zit daar nog niet echt vooruitgang in.

Eind september gaan we nu met z'n viertjes en week naar Centerparcs. We zouden in maart gaan maar dat hebben we toen moeten annuleren, nu kijken we echt enorm uit naar onze week weg. Zeker Wesley vraagt elke dag of hij nou ook op vakantie gaat. Hij kijkt er helemaal naar uit, vooral naar de daar aanwezige eekhoorns.

Ik sluit af met wat leuke foto's.

Groetjes
Suzanne